අනාරාධිත දිනෙක මොහොතක
නුෙඹී කුසයේ අරක් ගත්තද
කිසිත් නොකියා දයා ගුණයෙන්
මෙමා පිළිගත් මගේ අම්මා.......
සීත උණුසුම රැුයේ දහවල
කෑ නොකෑ හැමදේම සිතු නුඹ
මවෙත දුක් නම් නොදී ඉන්නට
මහත් වෙහෙසුණු මගේ අම්මා.......
මිනිස් දුවකට ජීවිතය තුළ
විඳිය හැකි දරුණුතම දුක විඳ
මෙමා මෙලවට බිහි කරන්නට
ඇගේ දිවි දුන් මගේ අම්මා.......
මගේ හැඩුමෙන් ප‍්‍රකම්පිත ගත
රක්ත රැුධිරය ශ්වේතමය වී
නුෙඹී උණුහුම සමඟ මුසු කොට
මගේ කුසගිනි නිවූ අම්මා.......
ඔවා දී හැම විටම සෙනෙහෙන්
ජය ලැබූ කළ කඳුළු සලමින්
දිවි මගේ දිගු දුරක් යන්නට
විවරණය දුන් මගේ අම්මා.......
No comments:
Post a Comment